

Voor het theaterproject Stille Kracht vroeg TG Dagwerk aan Marilien om een voorstelling schrijven in reactie op De Stille Kracht van ITA. Marilien schreef en regisseerde deze voorstelling over de erfenis van het koloniaal verleden en hoe dat nog aanwezig in de wereld van nu.
Uit Stille Kracht kwam een bijzondere nieuwe samenwerking en Het Brievenproject en
VOORBIJ HET ONGEMAK.
Achtergrond van de voorstelling Stille Kracht in reactie op De Stille Kracht van Louis Couperus en gespeeld door ITA
​
Waar komen wij vandaan? Wie waren onze voorouders en waar groeiden zij op? En wat maakt het nu, vandaag de dag, nog uit in hoe we ons tot elkaar verhouden? Onze geschiedenis bezit een lange lijn aan verwrongen verhoudingen die we allemaal met ons meedragen. Dat is een stille kracht die mede bepaalt hoe we ons verbinden met elkaar, met de samenleving en wat onze posities daarin zijn.
​
Waar je voorouders zich op de sociale ladder bevonden bepaalt mede hoe je leven zich nu ontvouwt. Je witte privilege of juist niet, Indische roots of je zwarte identiteit, je migratiestatus en je Nederlandse paspoort, je huidskleur en je taal zijn van invloed op waar je staat, wat je kansen zijn en wat je sociale kring is. Met andere woorden, het verleden van je voorouders is van invloed op wat jouw identiteit is.
​
In dit stuk willen we een glimp laten zien van hoe de verhoudingen uit het verleden nog steeds van invloed zijn op hoe we ons tot elkaar verhouden. Dat wat er wringt in de maatschappij proberen we bloot te leggen. We kijken naar hoe de witte Nederlander zich verhoudt tot Nederlandse minderheden en hoe dat systemisch is doordrenkt van institutioneel racisme en witte onschuld. We zitten klem in een systeem dat niet bloot komt te liggen zolang woorden als ‘racisme’ niet uitgesproken mogen worden en we voorbij blijven gaan aan daar wat het wringt en schuurt onder het mom van de lieve vrede en de onschuld.